Ostatni z bohaterskich rycerzy zakonu templariuszy, Tragedia Jakuba de Molay,

„Ostatni z bohaterskich rycerzy zakonu templariuszy, Jakub de Molay, człowiek zasad i wybitny intelektualista, został zdradzony, przez osobę, której bezgranicznie ufał – nikczemnego Króla Francji.”

―Opis Jakuba według Helixa

Jakub de Molay (ur. 1243/1244 w Molay; zm. 18 marca 1314 w Paryżu) – ostatni wielki mistrz oficjalnie funkcjonującego zakonu templariuszy i prawdopodobnie Mędrzec. Rządził zakonem od 1292 roku do swojej śmierci na stosie, która nastąpiła 18 marca 1314 roku. 

13 października 1307 asasyni przypuścili atak na twierdzę templariuszy. W tedy właśnie Jakub posłał swojego doradcę, by ten ukrył Miecz Edenu i Codex Pater Intellectus. Gdy towarzysz mistrza poszedł ukryć artefakty sam Jakub oddał się w wir walki, w wyniku czego został pojmany.
Nie całe siedem lat później 18 marca 1314 został osądzony oraz spalony na stosie w obecności papieża Klemensa V oraz króla Filipa IV, przy czym pierwszemu z nich zapowiedział śmierć tego samego roku, a drugiego przeklął do trzynastego pokolenia.

Ostatnie słowa: 

 

• Jakub: Wysłuchaj mnie papieżu Klemensie! Nim ten rok dobiegnie końca, wezwę cię na Sąd Boży, przed którym odpowiesz za swoje zbrodnie. Dla ciebie zaś, królu Filipie, nie ma wystarczająco haniebnej kary za wielkie zło, jakie wyrządziłeś zakonowi. Dlatego przeklinam cię! A wraz z tobą twój ród, aż do trzynastego pokolenia! Wszyscy będziecie przeklęci!

Historia Achillesa Davenporta czyli Mętora Connora (Ratonhnhake:tona) Kenweya

Wczesne życie 

Achilles urodził się w 1710 roku na Karaibach. W połowie lat trzydziestych XVIII wieku został przyjęty do bractwa asasynów i stał się ostatnim uczniem wyszkolonym przez słynnego mentora Ah Tabai'a. 

Współpraca z Johnem de la Tour 

W 1740 roku Ah Tabai podjął decyzję o wysłaniu Achillesa do kolonii amerykańskich w celu założenia tam bractwa. Davenport z niechęcią opuścił więc Karaiby i przybył do Ameryki. Tam spotkał innego asasyna wysłanego w podobnym celu co on – Johna de la Tour. Obaj postanowili nawiązać ze sobą współpracę.

W 1744 roku Achilles i John udali się do Quebecu, aby odszukać Mathieu Leveillego, niewolnika posiadającego wiedzę na temat Pierwszej Cywilizacji. Po przybyciu na miejsce dowiedzieli się jednak, że Mathieu nie żyje od jakiegoś czasu.

Zaraz potem Achilles i John natrafili na aukcję niewolników, gdzie de la Tour kupił młodą niewolnicę o imieniu Abigail.

W 1745 roku John i Achilles natrafili na ślad Nicolasa Courta – hermetysty i znawcy mitologii Indian. Liczyli, że pomoże im on odnaleźć pozostałości po Prekursorach. Udając pana i niewolników, asasyni wraz z Abigail dostali się do miasta Louisbourg i rozpoczęli poszukiwania Nicolasa. Wtedy nastąpił atak Brytyjczyków. Achilles i John ruszyli do walki. Po pewnym czasie de la Tour powiedział Davenportowi, żeby założył bractwo w koloniach i ostrzegł przed zagrożeniem ze strony templariuszy. Następnie wręczył mu swoje szaty asasyna i rzucił się samotnie w wir walki, aby dać czas Abigail i Achillesowi na ucieczkę. 

Tworzenie bractwa kolonialnego 

Po śmierci Johna Achilles postanowił poświęcić się całkowicie w tworzeniu bractwa kolonialnego. Początkowo zajął się rekrutacją członków nowo utworzonego bractwa. Jeszcze w 1743 roku wciągnął w szeregi asasynów Liama O'Briena, który potem pomógł mu w szukaniu nowych uczniów. Zaraz potem do bractwa przystąpili: Louis-Joseph Gauthier, kawaler de la Vérendrye, Kesegowaase, Hope Jensen i w końcu Shaya Cormaca. Później, gdy kolonialni asasyni byli już dosyć silni, potrzebowali stałej bazy, dlatego Achilles założył w Massachusetts swoją własną posiadłość, która od tej pory pełniła funkcję głównej siedziby kolonialnego bractwa asasynów. Dla samego mentora posiadłość ta stała się domem, w którym mieszkał wraz z Abigail, z którą zaraz potem się ożenił i spłodził syna Connora. 

Poszukiwanie artefaktów

Achilles wita Adéwalé

W 1752 roku do posiadłości Davenporta przybył członek karaibskiego bractwa asasynów Adéwalé, którego Achilles znał jeszcze z czasów, gdy obaj szkolili się u Ah Tabai'a. Adéwalé przekazał kolonialnemu mentorowi wtedy, że templariusze wykradli przywódcy asasynom na Karaibach Mackandalowi, starożytne artefakty – Puzdro i Manuskrypt. Adéwalé wspomniał także o trzęsieniu ziemi w Port-au-Prince, które wywołał jeden z asasynów Mackandala. Achilles obiecał, że odnajdzie artefakty.

W tym samym roku spotkał się w Dolinie rzeki z Shayem Cormacem, któremu rozkazał zamordować templariusza Waszyngtona, który ukradł asasynom Puzdro i Manuskrypt. Shay wykonał to zadanie, ale templariusz zdołał przekazać swoim podwładnym artefakty.

W 1754 roku Abigail i Connor, ku rozpaczy Achillesa zmarli na tyfus. Po ich śmierci Davenport skupił się całkowicie na poszukiwaniu artefaktów, które w końcu zdobył Shay. Razem z Benjaminem Franklinem, Hope i Cormac uruchomili Puzdro, z którego odczytali, że świątynia Prekursorów znajduje się w Lizbonie. Achilles postanowił więc wysłać tam Shaya, by zbadał ją i odzyskał znajdujące się w niej Rajskie Jabłko.

Upadek bractwa

Po powrocie z Lizbony, Shay był wściekły na Achillesa, gdyż świątynia w rzeczywistości wcale nie zawierała Rajskich Jabłek, ale artefakty, których naruszenie może doprowadzić do wielkich zniszczeń. Takiego zniszczenia dopuścił się przez przypadek Shay w Lizbonie, za co miał pretensję do Achillesa, gdyż to on go tam wysłał. Mentor nie chciał jednak w to uwierzyć.

Achilles przyłapuje Shaya na kradzieży Manuskryptu

Tego samego dnia Shay próbował wykraść z posiadłości Manuskrypt. Przyłapał go jednak Achilles. Asasyni zaczęli ze sobą walczyć. W końcu Shay odepchnął mentora i uciekł przez okno. Davenport przywołał innych asasynów do pomocy, którzy ostatecznie złapali Cormaca tuż nad przepaścią. Ten jednak nie chciał oddać Manuskryptu, w wyniku czego został postrzelony przez jednego z asasynów, co doprowadziło, że Shay spadł razem z Manuskryptem do rzeki. Achilles i jego asasyni uznali go więc za zmarłego, a Manuskrypt za zaginiony.

Wkrótce potem do Achillesa doszła wiadomość, że Shay przeżył upadek i przystąpił do templariuszy. Achilles wyznaczył więc swojego byłego ucznia jako cel bractwa. Następnie asasyni postanowili odzyskać Manuskrypt. Z tego powodu Liam i Kesegowaase przypuścili atak na Albany. Tam, ten drugi został zamordowany przez Shaya, ale Liamowi udało się odebrać templariuszom Manuskrypt i przekazać go Achillesowi.

W 1759 roku szala zwycięstwa w trwającej już pięć lat wojnie siedmioletniej zaczęła się przechylać na stronę Brytyjczyków i wspierających ich templariuszy. Tymczasem asasyni walczący po stronie Francuzów stracili już większość swoich ludzi. Mimo to Hope z pomocą Benjamina Franklina po raz kolejny udało się uruchomić Puzdro. Tym razem wskazywało ono, że świątynia Prekursorów znajduje się w Arktyce.

Haytham strzela Achillesowi w nogę

Achilles i Liam udali się tam ostatecznie w 1760 roku. Gdy już dotarli, weszli do świątyni i odnaleźli Fragment Edenu. Gdy Liam chciał go dotknąć, Achilles powstrzymał go, zauważając, że Shay miał jednak rację z tym, że świątynia wcale nie zawiera Rajskich Jabłek. Wtedy do pomieszczenia weszli templariusze Cormac i wielki mistrz Haytham Kenway. Shay powiedział wtedy Achillesowi, że tego wszystkiego można było uniknąć. Mimo to Liam rzekł, że Cormac jest zdrajcą i musi umrzeć. Następnie wyjął pistolet, by zastrzelić templariusza, ale powstrzymał go Achilles, który przez przypadek popchnął go na artefakt, który doprowadził wtedy do trzęsienia ziemi. Achilles zaczął uciekać. Haytham widząc to rzucił się za nim w pogoń. Gdy obaj dotarli na brzeg, zaczęli ze sobą walczyć. Templariusz okazał się lepszy i gdy już miał zadać leżącemu Achillesowi śmiertelny cios, powstrzymał go Shay, który wcześniej stoczył zwycięską walkę z Liamem. Cormac powiedział Haythamowi, że Achilles to teraz mentor bez uczniów, więc nie jest już groźny, a po za tym wie już do czego mogą doprowadzić Fragmenty Edenu, dzięki czemu może przekazać tą informację innym asasynom, którzy bez niego mogliby dalej poszukiwać świątyń Prekursorów. Haytham dał się przekonać swemu podwładnemu, ale mimo to wyjął pistolet i strzelił Achillesowi w nogę, paraliżując go.

Wkrótce potem ranny Achilles powrócił do swej posiadłości i mieszkał w niej samotnie przez dziewięć lat, podczas gdy templariusze przejmowali władzę nad koloniami. 

Poznanie Ratonhnhaké:tona

Achilles powala Connora

W 1769 roku Achillesa odwiedził Ratonhnhaké:ton, młody Kanien'keha:ka, prosząc o trening. Achilles ozięble odmówił i odprawił chłopca. Ratonhnhaké:ton jednakże postanowił przespać noc w przyległych do posiadłości stajniach i rano znów spróbować szczęścia pukając do drzwi Achillesa. Achilles znów odmówił, krzycząc na Ratonhnhaké:tona by odszedł, zmuszając w ten sposób Ratonhnhaké:ton by posunął się aż do prób wejścia do posiadłości przez balkon. Achilles nie dał się zaskoczyć i powalił chłopca na ziemię przy pomocy swojej laski i ostrzegł go by lepiej się poddał lub skończy martwy.

Achilles i Connor w posiadłości

Ratonhnhaké:ton wyszedł i ponownie stwierdził, że zanocuje w stajni. W nocy podsłuchał bandytów, którzy planowali obrabować Achillesa. Ratonhnhaké:ton walczył dzielnie z bandytami, ale został powalony, jednak Achilles uratował chłopca zabijając pozostałych rabusiów. Po pozbyciu się ciał Achilles w końcu pozwala Ratonhnhaké:tonowi wejść do środka posiadłości, gdzie Ratonhnhaké:ton tłumaczy mu, że został tu skierowany przez "ducha" by go odnaleźć. Achilles w zamian wyjawia mu naturę walki pomiędzy bractwem asasynów i zakonem templariuszy.

Achilles przy portretach templariuszy

W piwnicy Achilles pokazuje listę konspiratorów templariuszy do których należą: William Johnson, John Pitcairn, Thomas Hickey, Benjamin Church, Nicholas Biddle, Charles Lee i wielki mistrz Haytham Kenway, człowiek który był również ojcem Ratonhnhaké:tona. Achilles zgodził się trenować Ratonhnhaké:tona, pomóc mu zostać asasynem by ostatecznie zabić templariuszy chcących przejąć kontrolę nad koloniami. 

Odbudowa Osady

Achilles i Connor przed odbudowanym tartakiem

Po sześciu miesiącach rygorystycznego fizycznego i psychicznego treningu Ratonhnhaké:ton razem z Achillesem wybierają się do Bostonu po materiały do odbudowy posiadłości. Na miejscu Achilles posyła Ratonhnhaké:tona do sklepu, nadając mu nie przyciągające uwagi imię „Connor”. Niedługo po tym Achilles i Connor byli świadkami masakry bostońskiej wszczętej przez Haythama i Charlesa Lee. Connor próbował ją powstrzymać co spowodowało obarczenie go winą za masakrę i stał się poszukiwany. Po tym jak Achilles go zostawił, Connor dał radę zmniejszyć swój rozgłos z pomocą Samuela Adamsa i powrócić do posiadłości.

Achilles i Connor kontynuowali odbudowę posiadłości. Po trzech latach dalszych treningów i lekcji historii asasynów i templariuszy, okręt Aquila został odbudowany i gotowy do podróży. Po krótkim szkoleniu morskim Roberta Faulknera Connor powraca do Achillesa, który w końcu oficjalnie wita go w bractwie asasynów. 

Polowanie na Williama Johnsona 

Achilles pokazuje Connorowi strzałkę z liną

Connor przywdział szaty asasyna, a następnie Achilles pokazał mu jak posługiwać się liną ze strzałką. Później do posiadłości przybył przyjaciel Connora, Kanen'tó:kon, który zawiadomił asasynów, że templariusz William Johnson, chce wykupić od Indian ich ziemię. Connor postanowił więc zabić go. Achilles poradził mu, by odszukał Samuela Adamsa.

Obrona Waszyngtona

Achilles i Connor przy portretach templariuszy

Connor kolejny raz powrócił do posiadłości, gdzie Achilles przedstawił mu Benjamina Tallmadge, współpracownika asasynów i szefa wywiadu armii kontynentalnej. Następnie on i Connor wyruszyli znaleźć i zabić Thomasa Hickey. Później Achilles brał udział w ratowaniu Connora, gdy ten został pojmany i prowadzony na szubienicę przez templariuszy. 

Współpraca Connora i Haythama

Achilles i Connor na egzekucji

W trakcie następnych paru miesięcy Achilles i Connor oddalili się od siebie ze względu na różnicę zdań co do sposobu dalszego postepowania. Jednakże w końcu Connor przeprasza Achillesa za wcześniejsze gorzkie słowa, a ten ostrzega go, by nie poddawał się bezmyślnie emocjom, które mogą go zwieść. 

Ostatnie dni 

W 1781 Achilles był już zbyt stary i przykuty do łóżka. Poprosił Connora by ten przyniósł mu jego szaty ukryte w jaskini pod posiadłością, ponieważ sam był zbyt słaby by tego dokonać. Connorowi się udaje, a Achilles tłumaczy mu, że szaty te należały wcześniej do kolonialnego asasyna Johna de la Tour, który przekazał je Achillesowi.

Connor z malowidłem Achillesa

W związku z wybuchem Wielkiego Pożaru w Nowym Jorku Achilles prosi Connora o odzyskanie obrazu ze spalonych szczątek jego domu w Nowym Jorku. Connor powraca, jednak Achilles decyduje nie odsłaniać i nie wieszać obrazu zanim nie nadejdzie odpowiedni czas. 

Śmierć 

Achilles wkrótce umiera we śnie. To Connor odkrywa ciało wraz z notatką adresowaną do niego. Achilles przeprasza w niej, że nigdy porządnie się z nim nie pożegnał i podziękował Connorowi za jego wiarę w Bractwo i jego misję. Achilles wyraził również dumę i wdzięczność w stworzoną przez Connora społeczność Osady, dającą mu nadzieję na przyszłość Ameryki i jej ludzi.

Connor przy martwym Achillesie

Pogrzeb ma miejsce na wzgórzu za Posiadłością z widokiem na morze, obok nagrobków jego żony i syna. Na pogrzebie zjawili się mieszkańcy Osady. Kiedy inni kładli kwiaty na trumnie, Connor położył pióro symbolizujące ich więź jako asasynów.

Connor odziedziczył szaty Achillesa, powiesił portret jego rodziny na ścianie posiadłości i odwiedzał później grób Achillesa mając nadzieję, że ten odnalazł spokój i że jeszcze kiedyś się spotkają. 

Jego uczniami byli sławni asasyni tacy jak: Liam O'Brien, Kesegowaase, Hope Jensen, Louis-Joseph Gauthier, Shay Cormac i Ratonhnhaké:ton. 

Zasady i Kredo Assassynów

„Nic nie jest prawdą, wszystko jest dozwolone”

―Fragment Kreda asasynów

„Działamy w mroku, w służbie światłości. Jesteśmy asasynami.”

―Aguilar de Nerha

 Asasyni – bractwo skrytobójców (przez niektórych zwane sektą), które walczy z zakonem templariuszy, aby doprowadzić do pokoju. Pomimo tego, że walczą o to samo, mają zupełnie różne metody. Templariusze chcą uzyskać pokój przez władzę i strach, a asasyni – prawdą i wolnością. 

Zasady asasynów

Asasyni mają trzy zasady, których łamanie kończy się śmiercią jednego z nich. A oto one:

• Powstrzymaj swe ostrze nim zabije niewinnego.
• Działaj w ukryciu i wtapiaj się w tłum.
• Nie narażaj dobra bractwa ani jego członków.

W 1191 roku Altaïr Ibn-La'Ahad złamał wszystkie zasady zabijając starca w świątyni Salomona, wychodząc z ukrycia i prowokując walkę z templariuszami, przez co śmierć poniósł brat Malika – Kadar, co było złamaniem ostatniej zasady. Jednak Altaïr nie został zabity, a zdegradowany do stopnia nowicjusza. 

Ukryte Ostrze 

Główny artykuł: Ukryte Ostrze

Większość asasynów nosi ukryte ostrze, mechanicznie przytwierdzone do przedramienia. Kontrataki ukrytego ostrza są zabójczo skuteczne, przy czym działa podobnie do innych broni, z tą zmianą, że w grach nie można kupować nowych modeli. 

Modyfikacje 

Asasyni na przestrzeni lat modyfikowali swoje standardowe ostrza, w celu zwiększenia skuteczności zabijania.

• Zatrute ostrze – standardowe ostrze, z wydrążonymi kanalikami na truciznę, którą się wstrzykuje podczas ataku przeciwnika ostrzem. Ostrze to zostało wymyślone przez Altaïra Ibn-La'Ahada, a skonstruowane, przez Leonarda da Vinciego.
• Ostrze z hakiem – długi hak umieszczony na prawym przedramieniu. Pomaga w walce, za jego pomocą można także wyżej się wspinać, sięgać dalej ręką
• Podwójne ukryte ostrze – standardowe ostrze podzielone na dwa mniejsze. Ostrze to było używane przez Marię.
• Ostrze w bucie – standardowe ostrz, nie przytwierdzone do ramienia, lecz do podeszwy buta. Ostrze to zostało wymyślone i skonstruowane przez Shao Jun.
• Potrójne ukryte ostrze – standardowe ostrze, z dwoma dodatkowymi ostrzami po obu bokach. Ostrze to było używane przez Arbaaza Mira.
• Ukryte ostrze Connora – standardowe ostrze, z "łamaną" klingą służącą do chwycenia jej jak zwykłego noża.
• Widmowe ostrze – standardowe ostrz, z przytwierdzoną mini-kuszą. Ostrze to było używane przez Arna Doriana.
• Rękawica asasyna – standardowe ostrz, z wyrzutnią strzałki z linką. Broń ta została wymyślona przez hiszpańskich asasynów w XV wieku ^AC(f) lub według innych źródeł przez angielskich asasynów w XIX wieku ^AC:OP.
• Ukryty paralizator – paralizator, o potężnej sile, który zastępuje standardowe ostrze. Ostrze to było używane przez Shauna Hastingsa.
• Ukryte ostrze Griffina – standardowe ostrz, z wbudowaną elektroniczną konsolą sterującą, umieszczoną na rękawicy.

Standardowe ukryte ostrze

Ezio zabija strażnika zatrutym ostrzem

Ostrze z hakiem

Podwójne ukryte ostrze

Ostrze w bucie

Potrójne ukryte ostrze

Ukryte ostrze Connora

Widmowe ostrze

XIX wieczna rękawica asasyna

Ukryty paralizator

Noże do rzucania

Noże do rzucania

Główny artykuł: Noże do rzucania

Noże do rzucania zadają natychmiastową śmierć wrogom, jeśli ciska się nimi z dystansu i wróg nie jest w gotowości do walki. Podczas walki, noże do rzucania są całkowicie bezużyteczne, z wyjątkiem pierwszej części serii, gdzie mogły służyć jako sztylety. Użytkownik może odzyskać nóż rzucony we wroga, o ile nie został on zniszczony. 

Przesłuchania 

Asasyni stosowali również walkę wręcz – bili przesłuchiwanych ludzi, przełamując ich upór i zmuszając do zeznań.

Aguilar de Nerha Hiszpanski Assassyn

 

„Działamy w mroku, w służbie światłości. Jesteśmy asasynami!”

―Aguilar de Nerha

 

Wczesne życie
 
Urodził się w 1455 roku, prawdopodobnie w Nejrii w Hiszpanii, jak dziecko członków bractwa. Jego rodziców zaatakowali templariusze z Ojedą na czelę. Po przegranym pojedynku Czarny rycerz postawił parę asasynów przed sądem wielkiego mistrza zakonu rytu hiszpańskiego – Tomása de Torquemada, który skazał ich na spalenie żywcem na stosie. Biorąc to pod uwagę mentor bractwa asasynów – Benedicto odmówił szkolenia młodego Aguilara, gdyż uważał, że chłopiec chce zostać asasynem, nie ze względu na poglądy lecz ze względu na chęć zemsty, jednak po jakimś czasie Maria przekonała mentora, o czystych zamiarach Aguilara. De Nerha dorastał wraz z Marią, z którą też odbywał szkolenie. Aguilar przez lata wspólnego dorastania z Marią zakochał się w niej z wzajemnością.

Wstąpienie do bractwa

Aguilar przed przysięgą

Benedicto: "Aguilarze de Nerha. Przysięgasz na nasze bractwo bronić wolności? Bronić ludzkości przed tyranią templariuszy? I ochraniać wolną wolę?"

Aguilar: "Przysięgam."

Benedicto: "Jeśli Jabłko wpadnie w ich ręce, to zniszczą wszystko, co stanie im na drodze. Każdy spór, sprzeciw, prawo do własnego zdania... Przysięgnij mi, że poświęcisz własne życie i wszystkim tu obecnym, że nie zdobędą owocu."

Aguilar: "Tak, mentorze."

 

—Przysięga Aguilara

 

Aguilar zakończył szkolenie w 1491 roku, wtedy też oficjalnie dołączył do bractwa. Przeszedł przez tradycyjną ceremonię wstąpienia do bractwa, podczas której został mu amputowany palec serdeczny i przekazane ukryte ostrza, wtedy też została mu powierzona misja zdobycia i ochrony Rajskiego Jabłka.

Ochrona księcia

Asasyni przygotowujący się do bitwy

Aguilar pędzący z pomocą

„Sułtan Mahammad i jego ludzie pozostają w Granadzie. Ale jeśli jego syn zostanie porwany, podda miasto i przekaże zakazany owoc.”

―Benedicto wprowadza asasynów w sytuację

 

Kilka miesięcy po wstąpieniu do bractwa przez Aguilara sułtan Muhammad XII będąc w przyjaznych stosunkach z asasynami był posiadaczem jednego z Rajskich Jabłek, dla tego jego syn Ahmed mógł stać się celem templariuszy, więc asasyni pomogli go ukryć w jednej z Andluzjańskich wiosek, za pośrednictwem ich sojusznika – Diega. Drużyna składająca się z siedmiu asasynów (w tym Aguilara, Marii i Benedicta) wyruszyła do rzeczonej wioski, by chronić chłopca. Niestety pierwsi byli tam Ojeda, Ramires i oddział Inkwizycji (liczący ponad dwa tuziny piechoty, kilku konnych i dwa wozy). Templariusze znaleźli ukrywanego księcia, po czym Ojeda nakazał powiesić rodzinę Diega, która chroniła chłopca oraz spalić wioskę. Wtedy zaatakowali asasyni, próbując chronić chłopca. W czasie bitwy zginął Ramires i został ranny Benedicto, a Maria próbowała uciec powozem z Ahmedem. W czasie ucieczki była goniona przez Ojedę i żołnierzy Inkwizycji. Ranny mentor nakazał swojemu uczniowi pomóc Marii. W wyniku pogoni Aguilar dotarł do chłopca, jednak droga prowadziła do urwiska, wiec asasyn, wraz z Ahmedem złapał się krawędzi, dzięki strzałce z liną. Jednak mężczyznę odnalazł Ojeda, przez co książę został porwany a Aguilar, wraz z towarzyszami aresztowani.

Wyrok śmierci i ucieczka z Sewilli 

 

 

Aguilar i Maria na stosie

Aguilar podczas walki

Aguilar wykonuje Skok Wiary

„Miłość nas osłabia. Poświęcę moje ciało i krew, dla bezpieczeństwa Kreda. Gdy dziś umrę, nie uroń po mnie łzy.”

―Maria do Aguilara przed wyrokiem

 

Po aresztowaniu asasyni chwilowo zostali przeniesieni do lochu w Sewilli. Stamtąd zostali przetransportowani na plac, gdzie mieli zostać straceni, po przez spalenie żywcem, na stosie, na oczach króla Ferdynanda II Aragońskiego, królowej Izabeli I Kastylijskiej, Tomása de Torquemada, Ojedy i wielu chrześcijan. Pierwszy miał spłonąć Benedicto, a następnie Aguilar wraz z Marią. Gdy mentor umierał w męczarniach jego uczniowie uwolnili się. Po krótkiej walce z ludźmi Inkwizycji, asasyni zaczęli uciekać. Ucieczka doprowadziła zabójców do najwyższej kondygnacji budowanej katedry w Sewilli, co zmusiło ich do wykonania Skoku Wiary.

Zdobycie Rajskiego Jabłka

Maria i Aguilar w pałacu sułtana

Duet asasynów przygotowuje atak

Aguilar zabija Ojedę

2 stycznia 1492 roku sułtan kapitulował i zgodził się na wymianę zakładnika na Zakazany Owoc. Do pałacu Muhammada dotarli Ojeda, Tomás de Torquemada i wojsko Inkwizycji wraz z zakładnikiem, w postaci księcia. Chwile po przekazaniu okupu i uwolnieniu zakładnika Maria i Aguilar wrzucili do pomieszczenia przez świetliki w dachu bomby dymne, po czym przystąpili do walki w osłonie dymu. W casie walki Aguilar przechwycił artefakt. Po walce w pomieszczeniu zostali jedyni Agular, który wziął Tomása na zakładnika, Ojeda, który wziął Marię na zakładnika oraz sułtan i książę, którzy się schowali. Templariusz trzymając asasyna matowej sytuacji zażądał Zakazanego Owocu. Maria wiedziała, że miłość Aguilara do niej zwycięży, przez co mężczyzna oddałby Jabłko, dlatego kobieta popełniła samobójstwo nabijając się na nóż Ojedy, który trzymał ową broń przy gardle asasynki. De Nerha w przypływie furii okaleczył zakładnika i rzucił się na drugiego templariusza. W wyniku walki asasyn padł obok swojej prawie martwej towarzyszki. Gdy Ojeda miał go dobić ten użył zmodyfikowanego ukrytego ostrza Marii i wystrzelił jedno z dwóch ostrzy w kierunku templariusza. Po trafieniu celu Aguilar w jeszcze większej furii ugodził oponenta w klatkę piersiową, następnie podciął mu kolana, następnie ramiona, a gdy bezsilny templariusz klęczał przed asasynem ten bił mu oba ostrza w szyję. Po tym de Nerha chciał zabić drugiego templariusza, lecz ten otworzył bramę wpuszczając oddziały Inkwizycji, co zmusiło mężczyznę do ucieczki. W trakcie ucieczki Aguilar został otoczony na moście, wtedy też wykonał następny Skok Wiary uciekając templariuszom.

Zabezpieczenie artefaktu

Aguilar przekazuje Rajskie Jabłko

Po udanej ucieczce de Nerha udał się 3 sierpnia do Palos de la Frontera, gdzie na pokładzie Santa María przekazał Zakazany Owoc jednemu z zwolenników Kreda – kapitanowi statku, Krzysztofowi Kolumbowi, który przyrzekł, że zabierze Jabłko do grobu.

Ratunek asasynów

Aguilar

W nieokreślonym czas po zdobyciu Rajskiego Jabłka Aguilar oraz dwóch innych asasynów brali udział w akcji ratunkowej pochwyconego asasyna, który został postawiony przed sądem Inkwizycji i skazany na śmierć po przez spalenie na stosie. Po tym, jak uzbrojeni asasyni utorowali drogę więźniowi ten spotkał się z Aguilarem, który przypomniał mu maksymę asasynów, po czym razem uciekli wykonując Skok Wiary.

Dalsze życie
Po zabezpieczeniu urządzenia Pierwszej Cywilizacji, Aguilar nadal służył bractwu asasynów. W trakcie służby został mianowany mistrzem bractwa. Maiał także dziecko (lub kilkoro dzieci) z nieznaną z imienia kobietą. Potomkiem tej linii są Mary i jej syn Callum.
De Nerh zmarł w 1526 roku w wieku 71 lat.