Życie Kapitana Edwarda Kenwaya

 

Młodość i pierwsze małżeństwo 

Edward James Kenway urodził się 10 marca 1693 roku w Walii, w mieście Swanesa, jako syn Bernarda Kenwaya i Linette Hopkins. Gdy miał 10 lat, jego rodzina przeprowadziła się do Bristolu w południowo-zachodniej Anglii. Nie podobało mu się życie na farmie i ciężka praca, która nie przynosiła dużych zysków. Gdy Edward miał 17 lat, poznał Caroline Scott – starszą od siebie o dwa lata kobietę, która uratowała mu skórę, gdy doszło do bójki w pobliżu tawerny. Po roku byli już małżeństwem. Nie układało im się. Caroline zarzucała Edwardowi, że nie potrafi on znaleźć sobie stałej pracy ani nie traktuje poważnie swoich obowiązków. Edward tymczasem marzył o wielkiej fortunie i pływaniu po morzach Indii Zachodnich jako kaper. Zanim wypłynął, Caroline postanowiła wyprowadzić się z ich wspólnego domu i zamieszkać ze swymi rodzicami. Choć wiedziała, że jest w ciąży, zataiła tę informację przed mężem.

Początek pirackiej kariery

Edward pragnął udowodnić, że może osiągnąć w życiu więcej, niż gdyby został na farmie. W 1712 roku wyruszył statkiem w podróż na Jamajkę, by zostać kaprem i służyć na statku Benjamina Hornigolda. Przez sześć miesięcy wszystko układało się po jego myśli, ale pokój zawarty w Utrechcie w kwietniu 1713 roku zakończył jego marzenia o karierze na morzu. Oznaczał on rozejm między największymi mocarstwami, co w rezultacie spowodowało, że brytyjscy kaprzy przestali być potrzebni. Edward stracił pracę. W rezultacie – jak wielu innych żeglarzy – został piratem.

Edward czytający list do Duncana Walpole'a Na początku 1715 roku szkuner Edwarda zaatakował okręt, z którym piraci nie mogli dać sobie rady. Co gorsza, rozpętał się sztorm. Kapitan piratów został zabity, Edward przejął zatem dowodzenie i starał się dopłynąć w bezpieczne miejsce. Mimo podjętych wysiłków, rozbił się w pobliżu Cape Bonavista. Prócz Edwarda ocalał także jeden z ludzi, z którym walczył na morzu – asasyn Duncan Walpole. Gdy obaj znaleźli się na plaży, Walpole zaoferował Edwardowi, że zapłaci mu za pomoc w dostaniu się do Havany. Edward zgodził się, ale zażądał zapłaty z góry. Podszedł do leżącego na piasku Walpole'a, gdy nagle mężczyzna wyjął broń i próbował strzelić. Okazało się, że proch zamókł i pistolet nie wypalił. Walpole zaczął uciekać przez dżunglę, ale Edward dogonił go, pokonał w pojedynku i zabił. Przeszukawszy ciało Walpole'a, Edward znalazł list od gubernatora Havany, Laureano de Torresa y Ayala. Dowiedział się, że asasyn zamierzał zdradzić bractwo i stanąć po stronie Templariuszy. Dla Edwarda liczyła się jednak tylko nagroda za dostarczenie przesyłki. Przebrał się zatem w stój Walpole'a (wyrzucił jednak jego ukryte ostrza) i zabrawszy kryształowy sześcian wyruszył odebrać pieniądze. Szczęśliwym trafem, po dotarciu na plażę spotkał grupę brytyjskich żołnierzy znęcających się nad kupcem, Stede'm Bonnetem, którzy zarzucali nieszczęśnikowi, iż należał do piratów, z którymi niedawno walczyli. Edward zabił ich i uratował Bonneta. Przedstawił się jako Duncan Walpole i wraz z kupcem wypłynął do Havany. Gdy dotarł do celu, obaj udali się do pobliskiej tawerny, by spotkać się z kontaktem Bonneta. Kilku ludzi rozpoznało w Edwardzie pirata i doszło do bójki. Choć mężczyzna poradził sobie z przeciwnikami, musiał uciekać, gdy na miejscu zjawili się hiszpańscy żołnierze, którzy zaczęli go ścigać. Udało mu się zbiec, ale Bonnet nie miał tyle szczęścia – żołnierze odebrali mu towary przywiezione statkiem, łącznie z przesyłką przeznaczoną dla Torresa. Edward odzyskał ją, przedostając się do strzeżonego fortu, gdzie zdobył także rekompensatę dla Bonneta za skradziony towar, po czym udał się na spotkanie z gubernatorem.

 

 

Spotkanie z Templariuszami

Po dotarciu do posiadłości gubernatora, Edward poznał templariuszy: Woodesa Rogersa, którego żona miała już okazję spotkać Duncana, oraz Juliena du Casse, który – zauważywszy brak ukrytych ostrzy na rękach przybysza – zaoferował mu nowe i poprosił o zademonstrowanie technik asasynów. Edward uporał się z tym zadaniem, kierując się wskazówkami obu mężczyzn. Gdy przybył Torres, uroczyście przyjął Rogersa, du Casse i „Walpole'a” w szeregi Templariuszy. Edward dowiedział się o planach zlokalizowania Obserwatorium, tajemniczego miejsca związanego z Pierwszą Cywilizacją, dzięki któremu Templariusze mogliby śledzić wszystkich ludzi na całym świecie i poznać wszystkie ich tajemnice. Edwarda niewiele to obchodziło – dużo bardziej interesujące były dla niego sakiewki zgromadzonych przy stole mężczyzn, którymi skrzętnie się zaopiekował. Po omówieniu planu, wszyscy udali się do doków, skąd mieli zabrać Bartholomewa Robertsa – człowieka zwanego Mędrcem – który podobno wiedział, gdzie leży Obserwatorium. Gdy prowadzili jeńca do posiadłości gubernatora, zaatakowali ich asasyni. Roberts próbował uciec, lecz Edward zdołał go dogonić i schwytać. W nagrodę za wykonanie zadania otrzymał od Torresa 1000 reali. Gdy Edward spotkał się z Bonnetem, zaczął skarżyć się, że kwota, jaką otrzymał za swój trud, jest śmiesznie niska. Wkrótce doszedł do wniosku, że za informację o położeniu Obserwatorium ktoś z pewnością będzie gotów wiele zapłacić – jednak tę tajemnicę znał tylko Mędrzec. Edward przekradł się do więzienia, gdzie przetrzymywano Robertsa, ale nie znalazł go tam. Czekali tam na niego Templariusze, którzy odkryli, że Kenway nie jest tym, za kogo się podawał. Torres nie był zachwycony, że utracił prawdziwego Walpole'a i rozkazał uwięzić Edwarda. Bohater trafił na statek należący do hiszpańskiej floty skarbów, zmierzający do Seville, skąd miano go przewieźć do Londynu i oddać w ręce brytyjskich Templariuszy.

Zdobycie Kawki

Towarzyszem niedoli Edwarda okazał się czarnoskóry Adéwalé. Mężczyźni wspólnymi siłami zerwali kajdany, pozbyli się strażników i odzyskali wyposażenie. Uwolniwszy wielu innych więźniów, Edward ukradł jeden ze statków i uciekł hiszpańskiej flocie przez sztorm. Kapitanem zdobytego okrętu został Edward, zaś Adéwalé – którego żaden z członków załogi nie zaakceptowałby jako kapitana – został mianowany kwatermistrzem. Bohater nazwał nowo zdobyty statek Kawką.

 

Edward popłynął do Nassau, gdzie przedstawił Adéwalé swym starym znajomym – Edwardowi Thatchowi (słynnemu Czarnobrodemu), Jamesowi Kiddowi i Benjaminowi Hornigoldowi. W mieście znajdującym się pod brytyjską okupacją znalazł wielu schwytanych piratów, których uwolnił, a następnie zrekrutował do swojej załogi. Gdy skończył, wraz z Hornigoldem i Kiddem zaczął planować kolejne posunięcia, które miały przynieść mu bogactwo. Prócz atakowania innych statków, rabował dobra zgromadzone w magazynach na plantacjach. Thatch podzielił się z Edwardem swymi obawami związanymi z możliwością ponownego przejęcia władzy przez Brytyjczyków w nowo powstałej pirackiej republice. By lepiej ją chronić, zaproponował atak na jeden z hiszpańskich galeonów. Edward płynął za okrętem aż do Wielkiej Inagui, gdzie dowiedział się, że należy on do Juliena du Casse. Nie mógł pozwolić, by du Casse przeżył i podzielił się z kimkolwiek informacją o jego ucieczce, zatem przedarłszy się przez dżunglę, dotarł do galeonu, przekradł się na jego pokład i zabił właściciela statku. James Kidd pogratulował Edwardowi zwycięstwa i pokazał mu w dżungli majańskie stele. Dzięki Orlemu Wzrokowi Edward mógł zlokalizować zakopane w pobliżu kamienie, których zebranie miało zagwarantować mu dostęp do czegoś niezwykle cennego. Potem obaj udali się podziemnym tunelem do posiadłości du Casse, gdzie znajdowała się wyjątkowa zbroja, zabezpieczona pięcioma zamkami. Kidd zaproponował, by miejsce to stało się nową bazą Edwarda i powiedział, by za kilka tygodni spotkali się w Tulum, ponieważ chciał pokazać mu kolejne, ciekawe rzeczy.

 

 

Spotkanie z Asasynami

 

Po przybyciu do Tulum Edward musiał przekraść się przez dżunglę strzeżoną przez oddziały Asasynów, by móc spotkać się z Kiddem. Tam poznał przywódcę Asasynów, Ah Tabai, który zażądał wyjaśnień, dlaczego Edward sprzedał informacje o ich położeniu Templariuszom i zaatakował Asasynów w Havanie. Kidd powiedział, że Kenway dysponuje „Zmysłem” i poprosił o możliwość zwiedzenia pobliskiej świątyni. Edward zapewnił, że rozpoznałby Mędrca, gdyby zobaczył go ponownie, po czym udał się z Kiddem do świątyni. Kidd wyjaśnił mu, na czym polega konflikt między Asasynami a Templariuszami i objaśnił, czym jest Kredo. W końcu dotarli do pomieszczenia, gdzie znaleźli rzeźbę wyobrażającą głowę człowieka. Nie przypominała ona jednak Robertsa. Po rozwiązaniu zagadki kolejne warstwy rzeźby rozsunęły się na boki, odsłaniając ostatnią warstwę – głowa wyryta w kamieniu wyglądała dokładnie tak samo, jak głowa Robertsa. Gdy Edward i Kidd opuścili świątynię, okazało się, że Templariusze zaatakowali bazę Asasynów. Edward pomógł w obronie i uwolnił wielu schwytanych. Ah Tabai docenił jego wysiłek, ale oskarżył go o sprowadzenie na bractwo tego nieszczęścia i oświadczył, że Kenway nie jest mile widziany w Tulum 

 

 

Pogoń za Mędrcem 

 

 

Po powrocie do Nassau Edward dowiedział się od Charlesa Vane'a i Jacka Rackhama, że gubernator Torres przebywa w forcie, gdzie trzyma ogromne ilości złota, które Charles zamierzał ukraść. Edward postanowił udać się do wspomnianego fortu i wyprzedzić znajomego pirata, co też mu się udało. Dowiedział się także, że Mędrzec został schwytany przez Laurensa Prinsa, kingstońskiego handlarza niewolników, który zamierzał oddać go Templariuszom w zamian za okup. Edward zmusił gubernatora, by pomógł mu dotrzeć do Mędrca. Po przybyciu do Kingston Edward zaczął śledzić Torresa. Po drodze spotkał Kidda, który również pragnął dotrzeć do Prinsa, ale po to, by go zabić. James niechętnie zgodził się nie zabijać Prinsa, dopóki nie uzyska informacji, gdzie przebywa Mędrzec. Choć zostali rozpoznani, udało się im odnaleźć posiadłość Prinsa w północnej części miasta. Edward obiecał Jamesowi pomoc w dotarciu do Prinsa i i zabiciu go. Wiedząc, że na tak ściśle strzeżony teren nie zdołają się przekraść, James postanowił, że odwróci uwagę strażników. Rozpuścił włosy i zabarwił usta na czerwono, zdradzając, że tak naprawdę jest kobietą. Dzięki podstępowi, Edward przekradł się przez ogrody posiadłości i zabił Prinsa. Wkrótce jednak przekonał się, że Roberts wcale nie był uwięziony, a co gorsza, złapał „Jamesa” i przystawił jej pistolet do głowy. Mędrzec powiedział, że pracował dla Prinsa, ale jego zdrada go nie zaskoczyła. Strzelił do dzwonu alarmowego, po czym uciekł z posiadłości. Tuż za nim udali się jego niedoszli „wybawiciele”. Edward poznał prawdziwe imię i nazwisko „Jamesa” – brzmiało ono Mary Read. Mary zagroziła mu, że jeśli komukolwiek zdradzi, kim ona naprawdę jest, pozbawi go klejnotów. 

Lekarstwa dla Nassau 

 

W 1718 roku do Nassau dotarły wieści, że nowy gubernator Bahamów, Woodes Rogers, zamierza ułaskawić wszystkich piratów. Thatch i Hornigold mieli odmienne poglądy, jak należy zareagować na zaistniałą sytuację. Czarnobrody wolał zapewnić przetrwanie pirackiej republiki siłą, Hornigold uznał, że czas pokoju lepiej wykorzystać tak, by szpiedzy przestali interesować się Nassau. Podkreślił, że o miasto należy zadbać, w szczególności zapewnić lekarstwo chorym, ponieważ bez niego Nassau nie było warte ocalenia. Edward wpadł na pomysł, w jaki sposób je zdobyć, nie przyciągając uwagi Brytyjczyków: przypomniał sobie o zatopionej hiszpańskiej flocie skarbów i zasugerował, by przeszukać wraki w poszukiwaniu leków. Nabywszy dzwon nurkowy, Edward i Thatch udali się na miejsce, gdzie zatonęła hiszpańska flota. Edwardowi udało się odnaleźć lekarstwa, ale okazało się, że po trzech latach leżenia na dnie morza nie nadawały się one już do niczego. Czarnobrody wpadł we wściekłość i opuścił Edwarda. Postanowił zaatakować brytyjski galeon, by zdobyć lekarstwa.

 

Gdy Edward się o tym dowiedział, popłynął Kawką za nim, ale Thatch wpakował się już w spore kłopoty. Edward uratował Czarnobrodego. Okazało się, że zdobyli niewiele lekarstw. Kenway zaproponował, by udać się do Charles-Towne – miasta, którego pieczęciami oznaczono ładunek z medykamentami – i właśnie tam ich poszukać. 

 

 

Oblężenie Charles-Towne 

 

Miesiąc później Edward udał się do Charles-Towne. Okręt Thatcha, Zemsta Królowej Anny, stał po prostu w pobliżu wybrzeża, a Czarnobrody przetrzymywał na pokładzie zakładników. Thatch wyjawił, że czeka na lekarstwa od ośmiu dni, a załoga, którą wysłał tydzień wcześniej po ładunek, nie wróciła. Edward zadeklarował, że sam się po nie wybierze. Popłynął Kawką przez bagna, przedostał się po cichu na ląd i zdobył klucz do magazynu z lekarstwami. Na pokład Zemsty Królowej Anny przyniósł dwie skrzynie i zapewnił, że piraci będą mieli dostęp do tylu medykamentów, ile będzie potrzebne. Thatch pogratulował Edwardowi i wyjawił, że nie wraca do Nassau, gdyż zamierza porzucić życie pirata i cieszyć się ostatnimi latami, jakie mu zostały. Wkrótce po powrocie do Nassau, miasto zostało zablokowane przez królewską flotę. Woodes Rogers wystąpił na wybrzeżu, by publicznie ogłosić ułaskawienie dla piratów, ale ostrzegł, że od tego momentu nie wolno im opuszczać wyspy, niezależnie od tego, czy akceptują te warunki, czy nie. Hornigold i jego załoga zdecydowała, że je przyjmie, Vane z kolei nie był zadowolony z takiego obrotu spraw. Edward spotkał się z Vane'm i zadecydował, że najlepiej będzie opuścić Nassau, przebijając się przed morską blokadę. W tym celu planował wykorzystać brander (statek-bombę bez załogi). Jego zadaniem było zdobycie prochu, Vane z kolei miał zdobyć sosnową żywicę. Gdy Edward zdobył proch, wraz z Vane'm podsłuchali, że sprzymierzeniec Rogersa, komandor Peter Chamberlaine, zamierza zignorować rozkazy gubernatora i zniszczyć piracką flotę jeszcze tej nocy. Vane zasugerował, że Edward powinien zgładzić komandora, zanim wyda rozkaz ataku. Wkrótce Chamberlain zginął z ręki Kenwaya na własnym okręcie. Po jego śmierci piraci użyli brandera, przebili się przez blokadę i popłynęli w stronę Wielkiej Inagui, bazy Edwarda.

 

 

 

 

Śmierć Czarnobrodego

 

Na Wielkiej Inagui Edward spotkał się z Mary Read i podzielił się z nią planem sprowadzenia Thatcha z powrotem do Indii Zachodnich. Wypłynął w kierunku Ocracoke, gdzie przebywał Thatch, by nakłonić go do powrotu. Na miejscu spotkał Vane'a, który nie zdołał przekonać Czarnobrodego. Edward – z pewnymi oporami – zaakceptował decyzję Thatcha i postanowił świętować razem z nim. Tuż przed rozstaniem Czarnobrody poinformował Edwarda, że dowiedział się, iż człowiek nazwiskiem Roberts pracuje na niewolniczym statku Princess. Kenway przyjął z wdzięcznością tę informację. Wkrótce jednak zauważył podejrzanie zachowującego się człowieka. Ruszył za nim przez dżunglę i podsłuchał jego rozmowy z brytyjskim oficerem na temat sławy, jaką cieszył się Thatch. Gdy dotarli do wybrzeża, ktoś wystrzelił flarę. Flota brytyjska natychmiast rozpoczęła ostrzał Ocracoke z moździerzy i w ciągu kilku chwil zniszczyła miasteczko i zacumowane w porcie statki. Edward pospieszył z powrotem na Kawkę i wraz z Czarnobrodym próbował uciec. Zaatakowali liniowiec, ale wróg miał przewagę liczebną. Thatch został otoczony przez Brytyjczyków. Edward próbował mu pomóc, ale nie zdołał. Przeżył szok widząc, jak Brytyjczycy odcinają głowę jego przyjacielowi, po czym został wyrzucony za burtę. Wstrząśnięty, wrócił na Kawkę i przedarłszy się przez wrogą flotę, odpłynął w kierunku Wielkiej Inagui. 

 

 

Na wyspie Edward spotkał się z Vane'm, gdzie poinformował go o śmierci Thatcha. Wkrótce obaj wyruszyli na poszukiwania statku Princess, by dowiedzieć się, gdzie jest położone Obserwatorium. Gdy znaleźli statek niewolniczy, przypuścili na niego równoczesny atak, pokonali załogę i schwytali kapitana. Dowiedzieli się, że Princess regularnie zawija do Kingston. Nie zdążyli zdecydować, co dalej – zostali otoczeni przez Jacka Rackhama i zbuntowaną załogę. 

 

 

Uwięzienie na Isla Providencia

 

 

Vane i Edward trafili na wyspę Isla Providencia – bez jakiegokolwiek wyposażenia. Po kilku miesiącach Vane zaczął zachowywać się jak szaleniec i obwiniać Edwarda za wszystkie kłopoty, a także zagroził, że go zabije. Vane uciekł w głąb wyspy, Edward podążył za nim, ale nagle znalazł się pod ostrzałem z muszkietu, na który natknął się jego niedawny towarzysz. Przedarłszy się przez ruiny, Edward zakradł się za plecy Vane'a i rozbroił go. Zostawił go samego na wyspie, sam zaś powrócił na wybrzeże, w pobliżu którego akurat przepływał rybacki szkuner. Wydostawszy się z wyspy, wrócił na Wielką Inaguę. Okazało się, że przebywa tam Mary Read i Adéwalé w towarzystwie schwytanego Rackhama, a Kawka czeka na niego w porcie.

 

 

 

Wyprawa do Príncipe 

 

Edward postanowił nadal szukać Robertsa. Od Adéwalé dowiedział się, że Princess już wkrótce zjawi się w Kingston, i że w mieście przebywa gubernator Torres oraz Hornigold. Podsłuchując ich rozmowę, Edward dowiedział się, że Hornigold wysłał jeden ze swoich statków do Príncipe, gdzie ostatnio widziano Robertsa. Hornigold, zauważywszy Kawkę w porcie wywnioskował, że był śledzony przez Kenwaya. Edward, zmuszony do ujawnienia się, zaczął wyzywać Hornigolda od zdrajców, gdy zaczęli go otaczać żołnierze. Zdołał im uciec i wrócić na Kawkę, po czym odpłynął do Afryki. Kilka miesięcy później Edward dotarł do Príncipe, gdzie przekonał się, że członkowie załogi Princess zostali zabici bądź schwytani przez sojuszników Hornigolda, Josiaha Burgessa i Johna Cockrama. Edward, przeszukując pozostałości po obozowisku, odnalazł ukrywającego się Robertsa. Przeprowadzili pełną napięcia rozmowę i doszli do porozumienia: Edward miał zabić Templariuszy Hornigolda i uwolnić załogę Princess, Roberts miał w zamian zaprowadzić go do Obserwatorium. Kenway dotrzymał swojej części umowy i zabił Burgressa i Cockrama. Bartholomew Roberts przejął na własność galeon Royal Fortune, mianował się jego kapitanem i oświadczył, że spotka się z Edwardem w pobliżu Obserwatorium, gdy wrócą do Indii Zachodnich

 

 

 

Obserwatorium 

 

W 1719 roku Edward spotkał się z Robertsem na półwyspie Jukatan, ale wkrótce odkrył, że jest śledzony przez Hornigolda. Ruszył za nim w pościg i uszkodził jego statek w pobliżu jednej z wysp. Przedostawszy się na wyspę, Edward przekradł się obok załogi Hornigolda i innych, brytyjskich marynarzy, by odebrać mu życie. Zanim Hornigold umarł, wymienił kilka ostrych zdań z Edwardem dotyczących powodów jego zdrady. Kenway wrócił na Cape Long i razem z Robertsem udali się do Obserwatorium. Okazało się, że Obserwatorium jest ściśle strzeżone przez tubylczych strażników. Edward, wyeliminowawszy ich, dostał się wraz z Robertsem i kilkoma członkami jego załogi do tak długo poszukiwanego miejsca. Roberts zabił swoich ludzi i kazał Edwardowi wnieść do środka skrzynie z kryształowymi sześcianami zawierającymi krople krwi. Mędrzec wyjaśnił, w jaki sposób działa Obserwatorium: mając kroplę krwi w kryształowym sześcianie, można obserwować, co dokładnie w tym samym czasie widzi osoba, od której pochodzi krew. Dla demonstracji Roberts umieścił pojemnik z krwią należącą do Jacka Rackhama na właściwym miejscu. Okazało się, że Rackham przysłuchuje się, jak James Kidd namawia Anne Bonny do prowadzenia pirackiego życia. Druga fiolka z krwią, należąca do Woodesa Rogersa, pozwoliła podsłuchać fragment rozmowy z Torresem na temat Obserwatorium. Edward zdał sobie sprawę, dlaczego Templariusze interesują się Obserwatorium: gdyby posiadali odrobinę krwi każdej osoby należącej do rządu brytyjskiego, hiszpańskiego i francuskiego, mogliby ich szpiegować i szantażować, a w rezultacie rządzić z ukrycia. Edward nadal pragnął jedynie bogactwa i zaczął marzyć, że on i Roberts mogliby rządzić na morzach, posiadając kryształową czaszkę. Jednak Mędrzec miał inne plany – Edward nie był już mu potrzebny, więc zamknął go w Obserwatorium i odszedł. Edwardowi udało się znaleźć inną drogę prowadzącą do wyjścia, ale zsuwając się ze zbocza, został ranny. Dotarł na plażę i zaczął kierować się ku Robertsowi, lecz był zbyt słaby i nie zdołał obronić się przed jego załogą. Roberts oświadczył, że Kawka odpłynęła, zatem on sam skorzysta z okazji i odda Kenwaya w ręce Brytyjczyków, by zgarnąć nagrodę, jaką wyznaczono za jego głowę. 

 

 

 

Uwięzienie i śmierć Mary Read 

 

 

 

W 1721 roku, po wielu miesiącach więzienia, Edward stał się świadkiem sceny, w której Mary i Anne zostały oskarżone o piractwo i skazane na powieszenie. Wyroku jednak nie wykonano, ponieważ oświadczyły, że są w ciąży – zamknięto je zatem w więzieniu. Torres i Rogers zaoferowali Edwardowi, że zwrócą mu wolność, jeśli zdradzi im położenie Obserwatorium i zagrozili, że nie będą odwlekać jego egzekucji zbyt długo. Edward nie podzielił się swoją wiedzą i został więc ponownie zamknięty w wiszącej klatce. Cztery miesiące później Ah Tabai przybył do Port Royal, by uwolnić Mary i Anne. Z jego pomocą Edward wydostał się z klatki i obiecał, że w zamian za pomoc w ucieczce, pomoże wydostać kobiety z więzienia. Gdy dotarł do ich cel, mijając po drodze szkielet Jacka Rackhama i dogorywającego Charlesa Vane'a, okazało się, że Mary zachorowała po urodzeniu dziecka w fatalnych, więziennych warunkach. Edward pomógł jej przejść kilka kroków, ale tylko na tyle wystarczyło jej sił. Poprosiła, by Edward przemyślał swoje postępowanie w przeszłości i zaczął się kierować w życiu innymi wartościami, po czym umarła. Edward zaniósł jej ciało na wybrzeże, gdzie czekał Ah Tabai. Przywódca Asasynów oświadczył, że Kenway jeszcze nie odkupił swych win, ale przyznał, że strój, który kilka lat wcześniej zabrał Walpole'owi, pasuje do niego. Zwróciwszy Edwardowi rzeczone odzienie, odpłynął wraz z ciężarną Anne i ciałem Mary. Dla Edwarda rozpoczął się okres załamania. Zaczął pić na umór i miewał halucynacje, w których nawiedziały go duchy – m.in. Robertsa, Rogersa, Caroline i Mary. Pierwsi dwaj drwili z niego, zaś kobiety krytykowały za jego żądzę złota i sławy. Edward któregoś dnia obudził się, skacowany, w pobliżu kingstońskich doków. Czekał tam na niego Adéwalé, który oddał mu stery Kawki i zrezygnował z funkcji kwatermistrza. Ponaglił Edwarda, by popłynął do Tulum. 

 

 

 

 

Dołączenie do Asasynów 

 

 

Już w Tulum Adéwalé powtórzył, że nie chce być kwatermistrzem człowieka, którego obsesją jest zdobycie bogactwa. Oświadczył, że zostaje z Asasynami, którzy służą znacznie ważniejszym celom. Edward zgodził się z nim. Zrozumiał, że choć zdobył fortunę, stracił wszystkich, którzy coś dla niego znaczyli. Poprosił Ah Tabai, by pomógł mu odpokutować za błędy z przeszłości, chcąc spełnić ostatnią prośbę Mary. Po rozmowie na temat Bractwa, Tulum znów zostało zaatakowane przez hiszpańskich Templariuszy. Ah Tabai nie był entuzjastycznie nastawiony do Edwarda, ale pojąwszy, że Mary coś w nim dostrzegła, postanowił mu zaufać. Wręczył mu strzałkę z liną i wspólnie oczyścili dżunglę z hiszpańskich oddziałów. Na końcu Edward przedostał się na galeon i zabił jego kapitana. Po odparciu ataku Edward i Ah Tabai zdecydowali, że należy pozbyć się Rogersa, Robertsa i Torresa. W międzyczasie Anne, która po śmierci Mary stała się nieco bliższa Edwardowi, została jego kwatermistrzynią na Kawce. 

 

 

Trzy cele

 

Po dotarciu do Kingston, Edward i Anne odwiedzili przywódcę biura, Antó, by dowiedzieć się, gdzie szukać Rogersa. Antó doradził, by Edward przebrał się za włoskiego dyplomatę i udał się na przyjęcie wydawane przez Rogersa. Wszystko poszło zgodnie z planem – Edward zaczaił się na ławce i odebrał Rogersowi życie. Tuż przed śmiercią ofiara wyjawiła, że Bartholomew Roberts wrócił do Príncipe. Edward ponownie wyruszył do Afryki w poszukiwaniu Robertsa. Ten próbował odpłynąć na pokładzie Royal Fortune i uciec, ale jego okręt został unieruchomiony przez załogę Kawki. Kenway zabił wroga za pomocą strzałki z liną. Przed śmiercią Roberts napomknął, że Edward może być rzeczywiście osobą, której ONA szuka, i że chciałby mieć dość czasu, by otworzyć drzwi do Świątyni. Na końcu zażądał, by nie dopuścić, by jego ciało znalazło się w rękach Templariuszy. Edward zdobył Kryształową Czaszkę, którą Roberts zabrał z Obserwatorium, mógł zatem wrócić do Havany, by odszukać i zabić Torresa. Ten jednak przewidział pojawienie się Kenwaya i nie czekał w mieście. Edward, dysponując kroplą jego krwi, dowiedział się, że Wielki Mistrz znajduje się w forcie na północy. Popłynął tam i zaatakował fort, a następnie zabił człowieka przebranego za Torresa. Okazało się, że krew nie należała do przywódcy Templariuszy, ale do jego najbardziej zaufanego człowieka - El Tiburóna, który wymyślił podstęp. Po długiej walce, Edward zabił El Tiburóna i uciekł z fortu. W następnej kolejności udał się do Obserwatorium, gdzie – jak podejrzewał – udał się Torres.

 

 

 

Śmierć Wielkiego Mistrza Templariuszy

 

 

Po walce z okrętami Torresa, Edward i Anne ruszyli w głąb dżungli. Po drodze musieli wyeliminować kolejnych strażników i uwalniać schwytanych tubylców. W samym Obserwatorium czekali na nich kolejni strażnicy, a dodatkowo okazało się, że zabranie czaszki aktywowało systemy obronne w budowli. Edwardowi szczęśliwie udało się pokonać wszystkich przeciwników i ominąć pułapki, by na końcu odebrać Torresowi życie. Torres przed śmiercią po raz kolejny przypomniał Edwardowi, że jest on człowiekiem, któremu już nic nie pozostało. Kenway odparł, że zabijając Torresa, naprawił swoje błędy i skrytykował Templariuszy za to, że próbują kontrolować całą ludzkość. W ostatnich słowach Torres wyraził szacunek wobec przekonań Edwarda.

 

 

 

 

Koniec pirackiej kariery

 

 

Po zabiciu Wielkiego Mistrza, Edward wrócił do centrum Obserwatorium gdzie czekali Anne, Ah Tabai i Adéwalé. Po umieszczeniu czaszki na swoim miejscu zadecydowali, że należy po raz kolejny zapieczętować to miejsce. Ah Tabai doradził Edwardowi, by poszukał zaginionych fiolek z krwią, które zabrano z Obserwatorium. Kenway zgodził się, że to rozsądne posunięcie, ale powiedział, że chciałby wrócić do domu, naprawić swoje relacje z Caroline. Ah Tabai wręczył mu list, który dotarł tydzień wcześniej. Edward dowiedział się, że Caroline umarła dwa lata wcześniej i że ma córkę – Jennifer Scott. Edward zaoferował Asasynom Wielką Inaguę i znajdującą się tam posiadłość, by wykorzystali ją jako swoją bazę, co Ah Tabai przyjął z wdzięcznością. Adéwalé wyjawił, że Rogers przeżył i wrócił do Anglii, ale nie przestał stanowić zagrożenia. Edward obiecał zająć się nim. Anne nie chciała wracać do Londynu, nie chciała też zostać z Asasynami, gdyż nie wierzyła w ich ideały. Powiedziała jednak Edwardowi, że uważa go za dobrego człowieka i że kiedyś, w swoim czasie, będzie on dobrym ojcem. Niedługo później Edward po raz pierwszy zobaczył się ze swoją nastoletnią córką 

 

 

 

 

 

Ostatnie lata życia i śmierć Edwarda

 

 

Po dwóch latach Birch regularnie odwiedzał posiadłość Kenwayów i zalecał się do Jennifer. Dziewczyna odkryła, że Birch jest Templariuszem i powiedziała o tym ojcu. Obaj pokłócili się. Wściekły Birch opuścił gabinet Edwarda. Udało mu się jednak osiągnąć cel: Haytham, opowiadając o miejscu ukrycia swego stalowego miecza w bawialni, niechcący zdradził, gdzie został ukryty dziennik jego ojca, w którym znalazły się zapiski na temat Pierwszej Cywilizacji. 3 grudnia 1735 roku w posiadłości Kenwayów pojawili się zamaskowani mężczyźni, którzy porwali Jennifer i zabili wielu służących. Edward, chcąc zapewnić bezpieczeństwo żonie i synowi, wycofał się do bawialni, gdzie musiał stoczyć walkę z dwoma napastnikami. Zginął, przebity mieczem jednego z nich.