Życie Arno Doriana
Młodość
Arno urodził się w Wersalu
w 1768 roku. Gdy był mały jego matka dowiedziawszy się, że jej mąż jest
asasynem i zabija ludzi porzuciła ich. Większość dzieciństwa spędził na
podróżach z ojcem po Europie. 27 grudnia 1776 jego ojciec zabrał go ze
sobą do pałacu wersalskiego,
gdzie odbyło się spotkanie asasynów. Arno miał czekać na ojca na
korytarzu, jednak zlekceważył polecenie i oddalił się w pogoni za
nieznaną sobie dziewczynką.
Po zakończeniu spotkania jego ojciec został zamordowany przez Shaya
Patrica Cormaca, a on sam przygarnięty przez ojca dziewczynki, którą
poznał – Françoisa de la Serre'a.
Arno mieszkał w rezydencji pana de la Serre'a, który często
zabierał go na polowania i organizował mu inne rozrywki. Chłopiec miał
zapewnioną edukację choć była ona bardziej ogólna niż w przypadku Élise.
Kiedy dziewczyna pobierała nauki w Maison Royale utrzymywał on z nią listowny kontakt. Często popadał w kłopoty i był notowany przez wersalską policję.
Arno walczy z Victorem
W 1789 roku popadł w konflikt z Victorem i jego bratem Hugonem,
z którymi przegrał w karty swój zegarek – pamiątkę po ojcu – który
następnie wykradł. Bracia dowiedzieli się o tym i próbowali wydrzeć mu
go siłą ale interweniował przybrany ojciec chłopaka, który namówił ich
by zostawili Arna w spokoju. Tego samego roku w dniu posiedzenia Stanów
Generalnych Arno zaoferował pomoc w dostarczeniu pewnego listu swojemu
opiekunowi. W tym celu wdarł się na posiedzenie gdzie dopadli go Victor i
jego brat, którym chłopak zdołał uciec nie dostarczając jednak listu.
Od Oliviera
kamerdynera rodziny de la Serre Arno dowiedział się że Élise
przyjechała z powrotem do Wersalu a ojciec wydał na jej cześć przyjęcie.
Chłopak postanowił włożyć list do Françoisa pod drzwi do jego gabinetu,
a samemu włamać się na przyjęcie. Kiedy już tego dokonał spotkał się ze
swoją ukochaną lecz nie dane im było się sobą nacieszyć gdyż
przeszkodzili im strażnicy szukający Arna. Chłopak wyskoczył przez okno i
udał się na dziedziniec, gdzie zobaczył umierającego Françoisa de la
Serre'a. Arno próbował mu pomóc ale w tym momencie jeden z prawdziwych
morderców zawołał straż która schwytała Arna.
Dołączenie do asasynów
Po schwytaniu Arna osadzono w Bastylii gdzie spotkał asasyna Pierre'a Belleca, który po jego zegarku domyślił się, że jest on synem Charlesa, a następnie przez przypadek odkrył u niego Wzrok Orła.
W wiezieniu Arno przebywał dwa miesiące, podczas których uczył się
szermierki od asasyna. W czasie szturmu na Bastylię obaj skorzystali z
okazji i uciekli na dach fortecy. Pierre podarował Arno wskazówkę, która
miała go zaprowadzić do asasynów a następnie oddał Skok Wiary
do fosy. Po dłuższej chwili wahania Arno uczynił to samo.
Po udanej ucieczce Arno odnalazł Élise ta jednak szybko go odprawiła
obwiniając go o śmierć ojca. Arno postanowił więc odnaleźć asasynów.
Odkrył on tajne przejście do kryjówki asasynów
a następnie został poddany rytuałowi inicjacji podczas, którego napił
się z rytualnego kielicha, poznał zasady Kreda, i otrzymał swoje Ukryte Ost
Marsz Kobiet
W październiku 1789 roku asasyn został wysłany na swą pierwszą misję,
podczas której miał ochraniać marsz kobiet pod przywództwem Théorigne de Méricourt
na Wersal. Asasyni oczyścili drogę przemarszu, a następnie wdarli się
do Południowej Bramy gdzie wybili wszystkich strażników. Aby zapewnić
kobietom dodatkowe bezpieczeństwo uszkodzili oni trzy armaty, które
później przejęły rewolucjonistki. Asasyni nie ruszyli jednak w dalszą
podróż z kobietami tylko pozwolili im działać samodzielnie.
Pierwszy cel
Arno został uczniem Pierre'a, który szkolił go przez cały rok. 4
stycznia 1791 roku wyruszył wraz z nim na misję, podczas której asasyn
zlikwidował strażników i uszkodził dzwon alarmowy a następnie z ukryci obserwował spotkanie templariusza Charlesa Gabriela Siverta z przemytnikiem Arpinonem.
Po zakończeniu spotkania Pierre zabił Arpinona, a Arno znalazł przy
jego ciele rozpiskę dnia Siverta. Następnie obaj udali się złożyć
meldunek Mirabeau, od którego Arno otrzymał zadanie zabicia Siverta.
Następnego dnia udał się on już jako pełnoprawny asasyn do Notre-Dame de Paris,
gdzie miał być obecny Sivert. By stworzyć sobie okazję do zabójstwa
zlikwidował jednego z bliższych współpracowników templariusza – Duchesneau.
Podszywając się pod niego spotkał się z Sivertem w konfesjonale, gdzie
dowiedział się o jego planach co do korupcji w Kościele a następnie go
zabił. Po zabójstwie Arna naszły wizje z przeszłości zamordowanego.
Zobaczył w nich jak templariusz wraz z tak zwanym Królem Żebraków zabijają Françoisa de la Serre'a a następnie zostają nagrodzeni przez nowego wielkiego mistrza.
Król Żebraków
Po złożeniu raportu radzie Arno otrzymał od nich widmowe ostrze i został wysłany na misję do le Cour des Miracles
gdzie miał odszukać Króla Żebraków i zgładzić go. Obserwował on tam
zabieg amputacji kończyny jednemu z żebraków który nie zbierał
wystarczająco dużo pieniędzy. Od interwencji powstrzymał go jednak Donatien Alphonse François de Sade,
sugerując mu by śledził ludzi, którzy są za to odpowiedzialni i w ten
sposób dotarł do Króla. Arno słuchając się rady poszedł za nimi do
szpitala i tam dopadł Aloysa la Touche'a, uwięził go i wymusił od niego informację o miejscu ukrycia le Roi des Thunesa.
Następnie asasyn udał się do katakumb,
gdzie ukrywał się jego cel. Uprzedził go jednak la Touche który zdołał
się uwolnić i powiadomił swojego pana o nadchodzącym zabójcy. le Roi des
Thunes przygotował się do obrony, próbując zwabić Arna do centrum
wielkiej sali aby móc go zastrzelić. Arno zdołał jednak dopaść Króla
Żebraków i pozbawić go życia.
Z wizji które naszły go po zabójstwie dowiedział się, że Król
Żebraków już wcześniej próbował dołączyć do templariuszy i dlatego, że
mu się to nie udało postanowił zgładzić de la Serre'a.
Po zabójstwie Arno spotkał się ponownie z Markizem de Sade który
powiedział mu, że jedyny złotnik, który potrafi wytworzyć broń, którą
zabito jego opiekuna nazywa się François-Thomas Germain, a jego warsztat mieści się niedaleko Les Halles.
Café-Théâtre
Po udanym morderstwie Arno udał się do Mirabeau i powiadomił go o
udziale Germaina w morderstwie mistrza templariuszy, pokazał mu on też
pistolet który posiadał król żebraków. Mirabeau pozwolił mu zatrzymać
broń i wysłał na misję do Les Halles, gdzie asasyn miał odnaleźć
złotnika i dowiedzieć się dla kogo pracuje. Wcześniej jednak w
posiadanie Arna przeszła restauracja Café-Théâtre, która była jednocześnie bazą asasynów. Badając piwnice tego przybytku Arno natrafił na zbroję Thomasa de Carnellona.
Mistrz Quemar wyjaśnił mu, że to odzienie przypada nosić najlepszym
francuskim asasynom, lecz trzy dyski, które otwierają klatkę, w której
znajduje się zbroja zaginęły i jedynie ten kto je odnajdzie będzie mógł
nosić ową zbroję.
Złotnik
30 marca 1791 roku Arno udał się do warsztatu Germaina, który był jednak
pilnie strzeżony przez ekstremistów. Asasynowi udało się dotrzeć do
pracowni złotnika, gdzie tem nie chciał udzielić mu żadnych informacji
dopóki asasyn nie wyprowadzi go z warsztatu, gdzie odbywał areszt
domowy. Arno zabił pilnujących dom strażników a następnie wyprowadził
złotnika poza jego tereny. Germain powiedział mu, że pracował dla
mistrza templariuszy Lafrenière'a, który uwięził go bo ten poznał prawdę o zakonie templariuszy.
Poszukiwania Lafrenière'a
Udał się on pod wskazane przez jubilera miejsce składu broni i przedostał się do środka. We wnętrzu budynku spoczywało mnóstwo prochu, a w gabinecie na górnym piętrze znajdowała się księga z której asasyn dowiedział się że przywódca templariuszy spotka się ze swoimi zwolennikami na Cmentare des Saints-Innocents. Gdy arno już miał opuścić skład broni postanowił go wysadzić. W tym celu koło beczek z prochem rozbił dwie lampy oliwne a następnie wspinając się na coraz wyższe kondygnacje wydostał się z budynku przez otwór w dachu, a wybuch przeniósł go aż do Wieży Medyceuszy.
Asasyn zaczaił się na Lafrenière'a na miejscu spotkania templariuszy, zdobywając uprzednio mapę ich zabezpieczeń i pomagając grupce rewolucjonistów. Gdy Lafrenière przybył na miejsce i wygłosił przemówienie zaczął przechadzać się po cmentarzu, gdzie w miejscu, w którym było najmniej strażników został zgładzony przez asasyna.
W wizjach które zobaczył Arno widział on przystąpienie Lafrenière'a do templariuszy i jak pisze on list, ten sam, który miał dostarczyć Arno, do Françiosa de la Serre, w którym ostrzega go przed zdradą. Dowiedział się on też o planowanym przez niego napadzie na Jakobinów.
Klub Jakobinów
Arno udał się następnie złożyć raport ze swoich poczynań radzie. Ci
oskarżyli go o niesubordynację i likwidowanie celów bez zezwolenia. Mim
to wysłali go na misję zbadania spisku templariuszy. Arno udał się do l'Hotel de Beauvais gdzie przy wejściu zobaczył La Touche'a i rewolucjonistę Frédérica Rouille'a. Asasyn włamał się do budynku gdzie przebywali inni nieznani templariusze oraz Jakobini pod przywództwem Maximiliena de Robespierre'a.
Podsłuchując rozmowę utwierdził się w przekonaniu, że Lafrenière był
niewinny i walczył z radykalną częścią zakonu. Ma miejscu widział
również jak Rouille przesłuchuje a następnie wyrzuca przez okno jednego żyrondystę.
Asasyn podążył za templariuszami i będąc w piwnicy podsłuchiwał ich
rozmowę z wielkim mistrzem. Planowali oni zamordować Élise, by ta nie
próbowała więcej przejąć władzy w zakonie. Dowiedziawszy się o tym
asasyn jak najszybciej opuścił Hotel i udał się na pomoc Élise.
Współpraca z Élise
Gdy tylko Arno opuścił Hotel udał się do posiadłości de la Serre'ów lecz nie zastał jej tam. Natychmiast udał się on do Hotel de Ville
gdzie Élise miała spotkać się z fałszywym Lafrenièrem. Zabił on
niedoszłego mordercę dziewczyny i wyprowadził on ją z pułapki do
znajdującego się nieopodal labiryntu. Tam również musieli stawić czoła
strażnikom. Po dotarciu do środka labiryntu asasyn wspiął się na wieżę
obserwacyjną, zapamiętał właściwą drogę i wyprowadził stamtąd Élise. Za
parą ruszył pościg templariuszy, który Arno postanowił zatrzymać w
pojedynkę, uprzednio prosząc Élise by spotkała się z nim w Café-Théâtre.
Arno przyprowadza Élise przed oblicze Rady
Asasyn spotkał się z templariuszką w wybranym miejscu i zaproponował
pomoc Bractwa. Zaprowadził on ją do ich kryjówki, co nie spodobało się
wielu asasynom. Bellec otwarcie nalegał żeby ją zabić, lecz Mirabeau nie
chciał podejmować decyzji pod presją, poprosił Arna by przyprowadził ją
do niego później. Para opuściła kryjówkę a Arno opowiedział Élise o
spotkaniu ze złotnikiem. Templariuszka od razu pobiegła do jego
warsztatu. Gdy Arno do niej dołączył powiedziała mu, że był on członkiem
zakonu templariuszy wydalonym za herezje o Jakubie de Molay'u.
Razem udali się do jego pracowni lecz go tam nie zastali. Odkryli oni
za to sekretną komnatę która wskazywała jednoznacznie że to on przeją
władzę w zakonie. Para została zaatakowana przez ludzi Germaina lecz
udało im się wyjść cało z opresji. Młodzi ponownie się rozdzielili, Arno
został by walczyć ze strażnikami, a Élise udała się prosto do domu
Mirabeau.
Arno nad ciałem Mirabeau
Gdy Arno dotarł do domostwa Mirabeau Élise już tam była, ale mentor
nie żył. Razem przeszukali cały dom w poszukiwaniu wskazówek. Znaleźli
oni damską chusteczkę, szpilę templariuszy, kielich z resztkami trucizny
i notatnik z którego wynikało że Mirabeau miał się spotkać z mistrzem
Quemarem. Asasyn przesłuchał też Élise oraz lokaja hrabiego a następnie
udał się do kryjówki asasynów gdzie wydobył on od mistrza Quemara adres
aptekarz, który sprzedaje tojad. Wraz z Élise udał się do owej apteki
jednak farmaceuta przestraszył się ich i uciekł. Ci jednak dogonili go i
po przesłuchaniu dowiedzieli się, że zabójcą był jeden z asasynów.
Arno odpiera ataki Belleca
Arno wraz z Élise podążyli za oparami tojadu, które widział asasyn po
aktywowaniu Wzroku Orła, do Saint Chapelle, gdzie przebywał zabójca.
Para rozstała się a Arno wspiął na szczyt kościoła gdzie spotkał
Belleca. Ten wyjawił mu, że to on zabił mentora i stwierdził że asasyni
nie pierwszy raz muszą oczyszczać swoje szeregi z przywódców.
Zaproponował on Arnu współpracę i wspólną odbudowę bractwa, jednak ten
odmówił. Asasyni stoczyli zaciekły pojedynek cały czas przemieszczając
się niżej aż znaleźli się we wnętrzu świątyni. Tam Bellec próbował zabić
Élise argumentując że to dla dobra Arna, ten jednak strzelił go z
widmowego ostrza. Po skończonej walce uczeń zabił mistrza, a w jego
wspomnieniach zobaczył jak Bellec pomaga jego ojcu w walce, jak odkrywa
kim jest Arno i jak zabija Mirabeau.
Zamieszki
W lecie 1792 roku Arno wraz z trzema nieznanymi asasynami pomagał
Théorigne de Méricourt w badaniu sprawy znikania z rynku żywności.
Odnaleźli ją oni przy Rue de la Corderie gdzie uratowali ją przed
śmiercią z rąk ekstremistów. Następnie rewolucjonistka poprowadziła ich
do miejsca gdzie przebywali zajmujący się spekulacją żywności
templariusze pod przywództwem madame Flavigny, a asasyni ich zabili. Dzięki temu paryżanie nie cierpieli więcej z głodu.
Współpraca z Napoleonem 
Arno czyta królewską korespondencję
We wrześniu 1792 roku rada asasynów postanowiła wysłać Arna na misję
do pałacu Tuilieries, gdzie przechowywana była korespondencja między
królem a Mirabeau, która mogła zagrażać asasynom. Przedostał się on na
teren pałacu, który był strzeżony przez ekstremistów, a następnie
odnalazł komnatę króla. Tam spotkał Napoleona Bonaparte
i gdy okazało się że szukają dwóch różnych rzeczy postanowili sobie
pomóc. Asasyn za pomocą Wzroku Orła odnalazł tajną skrytkę i zniszczył
korespondencję. Następnie ochraniał on Napoleona przed atakami kiedy ten
próbował otworzyć tajemne przejście. Gdy mu się to udało obaj ledwo
uciekli przed ludźmi kapitana Rullie'a. W podziemiach napoleon obiecał
umożliwić Arnu zabójstwo Rullie'a. Dotarli oni do opuszczonego budynku, w
którym ludzie Napoleona wysadzili ścianę by umożliwić im wyjście.
2 Września 1792 roku Napoleon ponownie spotkał się z Arnem i
wyjawił mu że Rullie wraz ze swoimi ludźmi napadł na więzienie Grand
Châtelet. Arno udał się w to miejsce i uratował od śmierci kilku
strażników i podpalił wieżę snajperów. Korzystając z okazji przedostał
się na szczyt więzienia i zgładził rewolucjonistę. Poprzez wgląd w jego
wspomnienia dowiedział się o udziale Marie Lévesque w spisku Germaina.
Austriacki szpieg
2 września 1792 roku Arno wraz z innym asasynem otrzymał misję ochrony Georgesa Dantona,
który został zaatakowany przez austriackich szpiegów panoszących się po
terenie Paryża. Zabili oni niedoszłych morderców Dantona a następnie
udali się na poszukiwanie przywódcy szpiegów. W tym celu wykradli dwa
dokumenty które doprowadziły ich do miejsca jego ukrycia następnie
asasyni go zlikwidowali, dzięki czemu wojska austriackie nie zdobyły
Paryża.
Wielki głód
31 października 1792 roku Arno ponownie spotkał się z Élise i
poinformował ją o roli Marie w spisku. Ta powiedziała mu że to bogata
szlachcianka, której powiązania z templariuszami sięgają do czasów
Trzeciej Krucjaty. Arno za radą Élise udał się do doków gdzie zobaczył
barkę która ominęła przystań. Udał się w pogoń za nią i na miejscu
zobaczył Marie która kazała kapitanowi barki zniszczyć część zapasów.
Asasyn zabił kapitana i ukradł mu rozkazy, z których dowiedział się że
Marie wydaje przyjęcie w pałacu luksemburskim.
Ponownie spotkał się z Élise, która pozwoliła mu zabić Marie, a
sama udała się odzyskać kradzione jedzenie. Arno wdarł się na przyjęcie
wzniecając bunt więźniów oraz zapewniając sobie dywersję w postaci
fajerwerków. Wewnątrz odnalazł zamkniętego w pokoju Thomasa Lévesque
i uwolnił go. Następnie odnalazł Marie i pozbawił ją życia. W wizjach,
które go naszły zobaczył kolejnego współpracownika Germaina – Louisa-Michela le Peletiera.
Po udanej ucieczce udał się on w umówione miejsce spotkania z
Élise. Tam zastał ją uciekającą przed ekstremistami. Dziewczyna wsiadła
do znajdującego się w pobliżu balonu a Arno przeciął liny którymi był
uwiązany. Nie zdążył jednak wskoczyć do balonu, więc był zmuszony go
gonić. Asasynowi udało się w końcu wsiąść do balonu i spędzić w nim noc
wraz z Élise.
Egzekucja Ludwika XVI
20 stycznia 1793 roku Arno wraz z Élise spotkali się z markizem de Sade, który poinformował ich, że le Peltier przebywa w Palais Royal.
Arno udał się tam przekupił jedną ze służących by otworzyła okno,
którym asasyn dostał się do środka oraz ukradł trochę zatrutego wina.
Gdy asasyn był już w środku podał deputowanemu zatrute wino, a ten z
silnym bulem brzucha opóścił przyjęcie. Gdy znalazł się w ustronnym
miejscu Arno go zabił, a w jego wspomnieniach wyczytał, że Germain
będzie obecny na egzekucji króla Ludwika XVI.
Para udała się na Plac Rewolucji, gdzie miał być ścięty król. Arno odnalazł za pomocą Wzroku Orła wielkiego mistrza, oglądającego egzekucję z honorowego miejsca. Ten jednak spodziewał się mordercy i wysłał do walki swoich strażników a sam uciekł. Élise prosiła Arna by go gonił, lecz ten nie chciał zostawić jej samej. Parz udało się pokonać strażników, lecz Élise uznała, że to koniec ich współpracy obwiniając Arna o ucieczkę Germaina.
Powrót do Wersalu
Arno zabija la Touche'a
Kiedy po egzekucji Arno stawił się przed obliczem rady asasynów ci
jednogłośnie wydalili go ze swoich szeregów. Były asasyn załamał się i
opuścił Paryż i udał się do opuszczonej rezydencji de la Serre'ów w
Wersalu. Tam oddając się nałogowi pijaństwa spędził kilka miesięcy aż 3
czerwca został wyrzucony z tawerny pobicie się z grupką ekstremistów.
Ich przywódca znokautował go, ukradł zegarek jego ojca i wywlókł z
knajpy. Wtedy Arno postanowił udać się do składu wina i ukraść jeszcze
jedną beczułkę. Następnego dnia Badając sprawę zniknięcia zegarka
ponownie trafił do knajpy gdzie spotkał jednego z bandytów, którego
doścignął i powalił. Ten powiedział mu że ich szef przebywa obecnie w
pałacu wersalskim. Były asasyn udał się tam i powybijał przestępców, nie
znajdując jednak zegarka. Wtedy odnalazła go Élise, oddała mu jego
zgubę i poprosiła by wrócił z nią do Paryża. Ten zgodził się najpierw
jednak postanowił zabić La Touche'a.
Arno udał się na plac gdzie La Touche osobiście wykonywał
egzekucje. Tam Arno odkrył że ukrywa on jedzenie dla siebie i swoich
kompanów, oraz ukradł klucz do klatki z więźniami i udając jednego z
nich zbliżył się do La Touche'a i zabił go. W jego wspomnieniach ujrzał
ostatniego konspiratora – Maximiliena Robespierre'a.
Uratowanie Patona
Kiedy 13 listopada 1793 roku miała się odbyć egzekucja Didera Patona
– szpiega Robespierre'a, który odkrył istnienie zakonu templariuszy i
został skazany na śmierć Arno wraz z nieznanym sobie asasynem dostali
zadanie uratowani Patona i przejęcie jego dziennika. W tym celu włamali
się do Le Grand Châtelet skąd ukradli ów dziennik, a następnie udali się
na miejsce egzekucji, gdzie dla odwrócenia uwagi zabili trzech
templariuszy. Następnie uwolnili Patona, który jednak im uciekł. Asasyni
odnaleźli go dopiero w katakumbach, gdzie wyjawili mu kim są i
zrekrutowali Didera do bractwa.
Zamach na Marcourta
W lipcu 1793 roku Arno wraz z innymi asasynami podjął się
uczestnictwa w turnieju mającym wyłonić najlepszych wojowników Francji
którzy dostąpią zaszczytu spotkania się z templariuszem i generałem
armii rewolucyjnej Marcourtem.
Wpierw asasyni zdobyli przepustki uprawniające do wzięcia udziału w
turnieju, następnie musieli udowodnić swoją zwinność zbierając flagi. Po
tej konkurencji przyszedł czas na walkę z innymi strażnikami. Gdy
zespół asasynów wygrał zawody został nagrodzony spotkaniem z Marcourtem,
którego następnie zgładzili.
Jacques Roux
W lutym 1794 roku Arno wraz z trzema innymi asasynami został wysłany na misję zgładzenia Jacquesa Rouxa,
ekstremistę, który był marionetką templariuszy. Włamali się oni do
szpitala psychiatrycznego skąd wykradli rejestr pacjentów szpitala.
Dokument ten potwierdził ich przypuszczenia o uwięzionych w szpitalu
asasynach. Arno uwolnił ich a następnie zgładził Rouxa.
Egzekucja Dantona
5 kwietnia 1794 roku, kiedy Robespierre skazał na śmierć swojego
sojusznika Dantona Arno wraz z innymi asasynami postanowili go uwolnić.
Ten jednak powiedział im że chce zostać męczennikiem, polecił im jednak
odszukać i ochronić swoich sojuszników. Asasyni obronili wszystkich
trzech przyjaciół skazańca zabijając ich niedoszłych morderców, a
następnie wykradli listy które ich obciążały
Włamanie do Panteonu
W maju 1794 roku Arno wraz z nieznanym asasynem, po tym jak
Robespierre ogłosił Mirabeau zdrajcą rewolucji, włamali się do Panteonu,
gdzie spoczywały jego prochy. Ich zadaniem było wykraść jego relikwie
by tłum nie dowiedział się o istnieniu asasynów. Musieli oni odnaleźć
przed templariuszami ukrytą kryptę hrabiego. W tym celu Arno korzystając
ze Wzroku Orła dopasował do siebie specjalne symbole. Po wykradnięciu
relikwi asasyni bezpiecznie uciekli z panteonu, dzięki czemu pospólstwo
nie poznało sekretów bractwa.
Upadek Robespierre'a
Kiedy 8 czerwca 1794 roku Arno i Élise powrócili do Paryża zajęli się
obmyślaniem planu obalenia Robbespierre'a. Kiedy ten ogłosił Święto
Istoty Najwyższej ci mieli już obmyślony plan. Arno przedostał się do
jego namiotu i wykradł kompromitujące go dokumenty które podrzucił jego
wrogom. Tymczasem Élise dosypała mu do napoju sproszkowany sporysz,
przez co dyktator miał halucynacje i gadał od rzeczy. Skutkowało to
chęcią obalenie go przez resztę społeczeństwa. Robespierre schronił się w
swojej siedzibie do której dostali się Arno i Élise. Zażądali oni od
niego informacji o tym gdzie przebywa Germain, jednak ten nic nie
powiedział. Dziewczyna postrzeliła go w szczękę i kazała mu napisać to o
co prosili, a templariusz posłuchał. Następnie para pozostawiła go na
pastwę rewolucjonistów.
Ewakuacja żyrondystów
Kiedy w lipcu 1794 roku Robespierre ogłosił żyrondystów zdrajcami,
Arno i inni asasyni podjęli się próby ich uratowania. Razem ostrzegli
tak wielu żyrondystów jak tylko mogli a następnie przeprowadzili ich
kanałami do portu gdzie czekał na nich statek, którym uciekli z Paryża.
Zabójstwo Germaina
28 lipca 1794 roku para udała się do Twierdzy Temple
gdzie miał przebywać wielki mistrz. Arno odnalazł go na szczycie
twierdzy gdzie stoczyli krótki pojedynek. Asasyn zabił go, ale okazało
się że był on tylko imitacją prawdziwego Germaina. Następnie Oboje udali
się do katakumb pod twierdzą i znaleźli sekretną komnatę w której
przebywał wielki mistrz. Walka była ciężka gdyż Germain posiadał Miecz Edenu.
Arnu udało się go jednak kilka razy podejść i dźgnąć swoim ostrzem. Za
trzecim razem Miecz Edenu wystrzelił snop iskier a część sklepienia
zawaliła się i przygniotła Arna. Élise nie pomogła mu tylko ruszyła w
pogoń za swoim wrogiem i trafiona Mieczem Edenu legła nieżywa. Asasyn
zdołał się wyswobodzić i po sprawdzeniu że dziewczyna nie żyje zabił
ogłuszonego templariusza. Następnie zabrał jego broń, wyniósł Élise z
krypty i pochował ją na Le Cimetière des Innocents.
Zniszczenie jakobinów
29 lipca 1794 roku Arno wraz z nieznanym z imienia asasynem
współpracował z rewolucjonistami pod przywództwem Theorgine de
Mericourt, by doprowadzić do upadku Jakobinów. Wdarli się oni do klubu jakobinów
i wybili wszystkich znajdujących się tam strażników. Następnie
skierowali się do katakumb gdzie ukrywali się trzej ostatni przywódcy
tej frakcji. Wspólnymi siłami pozbawili ich życia dzięki czemu skończyły
się Rządy Terroru, a Jakobini nigdy więcej nie odzyskali władzy.
Pobyt we Franciadzie
Poszukiwania Manuskryptu
3 sierpnia 1794 roku Arno przybył do Franciady, gdzie spotkał się z Markizem de Sade, który w zamian za miejsce na statku do Egiptu zlecił mu odszukanie manuskryptu Nicolasa de Condocreta, ukrytego w grobie króla Ludwika XIII. W tym celu udał się do tamtejszej bazyliki, skąd przedostał się do Królewskiej Krypty, a następnie odnalazł rzeczony grób. W środku nie znalazł jednak manuskryptu. Natknął się natomiast na grupę łupieżców pod przywództwem Philippe Rose. Rozmawiali oni o przechowywanej w tutejszym opactwie
liście, na której znajdują się informacje o wszystkich skarbach
zrabowanych z tutejszych podziemi, porzucili oni swojego towarzysza i
odcięli asasynowi drogę na powierzchnie. Arno chciał wydobyć od łupieżcy
więcej informacji ale ten przestraszył się go i zginął podczas
ucieczki. Przy jego ciele asasyn odnalazł lampię oliwną którą sobie
przywłaszczył.
Następnie odnalazł on inne wyjście i udał się do wspomnianego
przez niego opactwa skąd wykradł listę zabytków, dzięki niej dowiedział
się, że poszukiwany przez niego manuskrypt jest w posiadaniu nijakiego Léona, mieszkającego w dużym czerwonym budynku w centrum miasta.
Ratunek Léona
Arno odnalazł wymieniony w liście budynek, gdzie spotkał przybraną matkę Léona – Margot.
Ta wyjawiła mu że ostatnio widziano go przy młynie. Asasyn udał się w
tą okolicę i podsłuchał rozmowę strażników, którzy twierdzili, że
chłopca złapali łupieżcy i przetrzymują gdzieś pod ziemią. Arno
zlokalizował najbliższe wejście do katakumb i znalazł się w miejscu
gdzie trzymano chłopca. Spotkał tam ponownie kapitana Rose i Napoleona,
którzy rozmawiali o znajdującej się pod Franciadą świątyni Tych, Którzy Byli Przed Nami.
Napoleon kazał łupieżcom wypuścić chłopca, po czym odszedł. Kapitan się
go jednak nie posłuchał i rozkazał go zabić po czym sam odszedł. W
egzekucji chłopca przeszkodził Arno, który zabił niedoszłych morderców.
Następnie chłopiec doprowadził go do swojej kryjówki gdzie trzymał jeden
egzemplarz broni gilotynowej,
który oddał Arno. Obaj udali się w drogę powrotną jednak Léon zbyt
bardzo oddalił się od niego i ponownie został schwytany, a asasyn
ponownie mu pomógł.
Następnie spotkali oni Napoleona i jego porucznika, któremu ten
powierzył klucz do świątyni. Léon chciał by Arno ich zabił ale ten
stwierdził że nic to nie da. Obaj pokłócili się, a chłopak uciekł,
pozostawiając asasyna samego w podziemiach. Ten jednak odnalazł drogę na
powierzchnię i wrócił do sierocińca gdzie Léon oddał mu, choć
niechętnie, manuskrypt.
Współpraca z Léonem
Arno i Léon badają pateny
Gdy Arno otrzymał już manuskrypt wrócił do karczmy gdzie jednak nie
zastał markiza. Barman powiedział mu że ktoś go szuka ale Arno nie
dowiedział się kto gdyż ruszył w pogoń za dziewczyną wyglądającą jak
Élise. Arno złapał ją i powalił. Okazało się jednak, że to nie ona tylko
złodziejka, która uciekała z miejsca kradzieży. Na asasyna natknęła się
Margot i namówiła go do ponownego spotkania z Léonem. Arno nie pozwolić
by Napoleon znalazł skarb ze świątyni. Pokazał on chłopakowi ukradzioną
wcześniej listę i zwrócił jego uwagę na pateny, które były niezbędne do
odnalezienia świątyni. Léon zlecił mu odnalezienie dwóch z nich zam zaś
miał odnaleźć ostatnią. W tym celu asasyn musiał rozwiązać dwie zagadki
Sugera które wskazywały miejsce ukrycia paten.
Kiedy asasyn wrócił do Léona ci nie wiedzieli co z nimi zrobić
dopóki Margot nie przyniosła lampy a na patenach ukazała się mapa z
zaznaczonym miejscem gdzie znajduje się świątynia.
Zagadki
Arno udał się na wskazane przez pateny miejsce. Nie wzbudzając
żadnego alarmu dostał się do dwóch krypt, gdzie rozwiązał trudne
zagadki. Po ich rozwiązaniu pojawił się duch który wystraszył wszystkich
łupieżców i otworzyła się ostatnia krypta gdzie asasyn również
rozwiązał zagadkę. Po jej wykonaniu z palca ducha, który się pojawił
wystrzeliła świetlista smuga która wskazała dziurkę od klucza.
Zdobycie klucza
Po rozwiązaniu wszystkich zagadek Arno udał się za radą Léona na
rynek gdzie odnalazł porucznika Napoleona. Śledził go on aż do jego bazy
gdzie odkrył że handluje on zrabowanymi kosztownościami. Następnie
pobił żołnierza i szantażował go że powie napoleonowi o jego interesach
jeśli nie odda mu klucza. Porucznik wskazał mu miejsce jego ukrycia a
asasyn dostał się tam i ukradł klucz.
Świątynia
Po dotarciu do świątyni Arno został zepchnięty w przepaść przez
niedawno przybyłego kapitana Rose. Przeżył on upadek wpadając do
podziemnego jeziora. Przedostał się on z jaskini z powrotem do poziomu
na którym znajdowała się świątynia. Ominął on patrole łupieżców i dotarł
do miejsca ukrycia artefaktu, którym okazała się Głowa świętego Dionizego.
Pokonał on Rose'a i jego ludzi w walce, a w wizjach które naszły go po
zabójstwie zobaczył że ten od początku planował zdradzić napoleona i
przekazać artefakt osobie o pseudonimie Lady Eve. Asasyn rozwiązał ostatnią zagadkę a następnie zdobył głowę. Za jej pomocą przejął kontrolę nad podziemnymi stworzeniami i zmusił je do atakowania łupieżców.
Po powrocie na powierzchnię oddał markizowi manuskrypt a Rajskie
Jabłko, które znajdowało się w głowie przekazał innemu asasynowi który
miał dostarczyć je Al Mualimowi z Egiptu.
Spotkanie Ruddocka
12 września 1794 roku do Arna przybył były asasyn i pomocnik Élise – Bernard Ruddock. Przekazał on mu jej list i jednocześnie testament. Zapisała ona Arnu swój dziennik, z kolei Ruddockowi listy Haythama Kenwaya.
Arno udał się po wspomniane rzeczy do jej dawnej szkoły Maison Royale,
gdzie w domku ogrodnika mieszkały najbliższe jej osoby: służąca Hélène, jej mąż Jacques i dawny nauczyciel Élise Frederick Weatherall.
Zabrał on odziedziczony dziennik i wychodząc ponownie spotkał Ruddocka,
który zażądał swoich listów. Arno przyprowadził go do domu gdzie po
otrzymaniu listów Ruddock dobył broni i zagroził że zabije Hélène jeśli
Weatherall nie pozwoli się zabić bez walki. Po krótkiej rozmowie
przyjaciele Élise dowiedzieli się że Ruddock od początku współpracował z
Carrollami – rodziną templariuszy, którym Élise zabiła córkę,
i którzy teraz mszczą się za to na ich bliskich. Arno próbował
negocjować z agentem templariuszy ale to nic nie dało. Gdy Ruddock
szykował się już do zabicia dziewczyny pan Weatherall rzucił w niego
kordelasem i pozbawił go życia.
Następnego dnia Arno i pozostali pochowali Ruddocka. Na prośbę Hélène asasyn pozostał z nimi jeszcze przez jakiś czas.
Piekielna Machina
24 grudnia 1800 roku Arno wraz z innym asasynem otrzymali zadanie
ochraniać Napoleona, zmierzającego do teatru na operę, przed
rojalistami, którzy za pomocą zaimprowizowanego ładunku wybuchowego
chcieli wysadzić jego powóz w powietrze. Asasyni pozabijali znajdujących
się na drodze jego przejazdu strzelców, nie udało im się jednak
zapobiec wybuchowi ładunku, który nie zrobił jednak krzywdy Napoleonowi.
Odnaleźli oni również strzelca, który odpalił Piekielną machinę i
poznali od niego imię przywódcy spisku. W centrum dowodzenia rojalistów
odkryli adres pod którym ukrywa się ich przywódca, następnie udali się
tam i go zgładzili.
Powrót do Temple
W 1808 roku Arno wrócił wraz z Napoleonem Bonapartem i jego ludźmi do
twierdzy Temple, by pogrzebać ciało Françoisa-Thomasa Germaina w
paryskich katakumbach. Arno dalej kontynuował swoją karierę jako asasyn
aż osiągnął rangę mistrza asasynów. Miał także dziecko (lub kilkoro
dzieci) z nieznaną z imienia kobietą. Potomkiem tej linii jest Callum
Lynch.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz